Bijna iedere maand hebben we een afspraak met elkaar staan. Vooraf stuurt hij altijd trouw een lijstje met persoonlijke en business punten die we te bespreken hebben. Hij is leergierig, ambitieus, betrokken en eerlijk. Vanaf het begin hadden we een enorme klik met elkaar en was er vertrouwen.
Met veel energie komt hij altijd binnen en deelt voordat hij zit al zijn ideeën voor nieuwe kansen en producten. Op een gegeven moment vraag ik aan hem: ‘Vind je het goed dat we het eerst over jou hebben?’ Ik ben even stil en hij wordt zichtbaar rustig.
Dan vertelt hij dat zijn ambitie voortkomt uit bewijsdrang. Hij komt uit een gezin waar de één nog succesvoller is dan de ander. Op iedere verjaardag en familiebijeenkomst is hij zijn successen aan het delen om maar te laten zien dat hij kan meedoen met de rest en ertoe doet. Daar baalt hij van. Hij wordt er moe van. Het zorgt ervoor dat hij niet in verbinding is met zijn gezin van herkomst, zichzelf en een ongezonde drive heeft.
Hij voelt zich nu meer verbonden met de ander en zichzelf, en is rustiger geworden
Inmiddels stelt hij vragen op het moment dat hij voelt zich te moeten bewijzen aan de ander. Wanneer hij met iemand in gesprek is die heel succesvol is (of doet) probeert hij zich niet meer te bewijzen. Hij is dan benieuwd hoe iemand zo is geworden, wat hij ervan kan leren en wat de tips van de ander zijn. Hierdoor voelt hij zich meer verbonden met de ander en zichzelf, en is hij rustiger geworden.
Zijn ambitie is er niet minder om geworden. Hij bouwt nu een mooi en duurzame bedrijf voor zijn kinderen en anderen. Dat zij ervan mogen genieten als ze dat willen maar ook dat hij met de winsten van het bedrijf mooie impactvolle projecten kan starten. Hij wil impact hebben en iets achterlaten.
Heb jij nog iets te bewijzen?
